عون بن علی، کوه و آرامگاهی بر فراز رشته کوه سرخاب در شمال شهر تبریز می باشد. این آرامگاه که به «عینالی» و «عینال، زینال» معروف است، یکی از بناهای تاریخی شهر تبریز است که به شیوه ایلخانی ساخته شده. از نظر تاورنیه در سفرنامه خود، قبل از ورود اسلام به ایران در محل کنونی آرامگاه عون بن علی، آتشکده و عبارت گاهی وجود داشته که پس از اسلام به زیارتگاه تبدیل شده.
پل آجی چای از پل های تاریخی شهر تبریز است که در پیوستگی فرودگاه تبریز، در بلوار شهید بابایی قرار گرفته و قدمت آن به دوران صفویه و قاجاریه می رسد. این پل دارای ۱۶ دهنه بوده که به جز سه دهنه که طاق هلالی دارند بقیه دارای طاق جناغی است. درازای پل آجی چای به ۱۰۵ متر و پهنای آن به ۵ متر می رسد.
خانه مشروطه تبریز، یکی از خانه های تاریخی شهر تبریز است که در محله راسته کوچه واقع در غرب بازار تبریز قرار گرفته است.
در خانه مشروطه تبریز موزه تندیس هایی از
شخصیت ها و مجاهدین صدر مشروطیت همچون باقرخان، ستارخان، حسن خان باغبان،
میرزا مهدی کوزه کنانی، علی مسیو، میرزا ابراهیم آقا صبا، شهید ثقه
الاسلام، جهان گیرخان صور اسرافیل، میرزا اسماعیل نوبری و… به نمایش گذاشته
شده و همچنین عکس هایی از مظفرالدین شاه، محمد علی شاه و مخالفین مشروطه،
دستگاه چاپ ژلاتینی جهت تکثیر شب نامه های دوران مشروطه، تصویر اسناد
تاریخی مربوط به انقلاب مشروطیت را میتوان در این خانه مشاهده کرد.
ارگ تبریز بازمانده های ایوان جنوبی ارگ علیشاه شهر تبریز می باشد که نخستین بنای ارگ به سده هشتم هجری باز می گردد. این ارگ یکی از بلندترین دیوارهای تاریخی کشور و نماد شهر تبریز است. ارگ تبریز در مرکز شهر تبریز، در ضلع جنوبی تقاطع خیابان امام خمینی و فردوسی قرار گرفته و امروزه فضای اطراف آن برای برگزاری نماز جمعه مورد استفاده قرار می گیرد.
این ارگ توسط خواجه تاج الدین علی شاه بنا شده. این بنا بر اثر زمین لرزه و گذر زمان تخریب شده. در محوطه ارگ آثار بسیاری مانند «مدرسه نجات» که به عنوان یکی از نخستین مدارس ایران به شمار می رفت و همچنین «سالن تئاتر شیر و خورشید» وجود داشت، که پس از تخریب و تبدیل ارگ تبریز به مصلای بزرگ تبریز از سال ۱۳۶۰، بخش اعظمی از ارگ توسط جهاد سازندگی با مواد منفجره ویران شد
مقبره الشعرا یکی از گورستان های تاریخی تبریز
می باشد که در محله سرخاب واقع شده. این مقبره در گذشته به نام های حظیره
القضاه، حظیره الشعرا و قبرستان سرخاب معروف بوده اما با گذشت زمان و
همچنین حوادث طبیعی مانند سیل و زلزله، شکل ظاهری آن از بین رفته است.